Ik heb slecht nieuws, Stan. Het gaat niet goed met vader. Ik weet niet wat er scheelt, maar elke dag is hij wat minder. Hij eet niet meer, drinkt niet meer, ligt maar naar lucht te happen en voor zich uit te staren. En we kunnen niks doen. Hij reageert niet eens op ons. Ook meneer doktoor wist niet veel te zeggen. Voor medicijnen hebben we sowieso geen geld meer; vader zijn ouderdomspensioen is al een tijdje niet meer uitbetaald, we zitten bijna door onze spaarcenten. Ik heb er geen goed oog in, Stan. Ik denk dat ik maar best de familie bijeenroep, zodat ze hem nog een laatste keer kunnen zien. Wie dat wil natuurlijk. En wie kan, nu het dorp doormidden is gesneden. Maar blijkbaar kun je een pasje aanvragen en daarmee kun je dan naar de andere kant. Hopelijk duurt dat niet te lang, zo’n pasje aanvragen. Als jij kunt, kom je dan ook? Maar wacht niet te lang. Kom zo snel je kunt. Het zal nodig zijn, vrees ik.