Marie van onze Gust heeft woord gehouden: ze heeft werk voor me gevonden! Bij bakker Borgeljoen, op de Markt in Beveren, waar zij ook werkt. Ik doe er van alles, ik ren me de benen van onder het lijf, maar ik heb tenminste een inkomen, hoe klein ook. Moeder en ik kunnen er het hoofd mee boven water houden, we hebben het altijd zuinig aan gedaan.

Nu ik elke dag in Beveren kom zie ik ook het een en ander. De rijen mannen die staan aan te schuiven aan het gemeentehuis of aan de Broederschool om zich te laten controleren, de zogeheten Meldeamten, bijvoorbeeld. De ene keer zijn het alle mannen die geboren zijn tussen 1885 en 1891, dan weer zijn het alle mannelijke inwoners geboren tussen 1892 en 1897. Ook leden van de burgerwacht moesten zich onlangs aanmelden in de Broederschool. Echt gerust zien die mannen er nooit uit, zoals ze daar staan te draaien en te keren, 20 minuten voor het opgegeven uur, mooi in de rij volgens het nummer van hun Meldekarte – wie weet wat de Duitsers met hen van plan zijn!

Ook triest om te zien: ons geliefde Hof ter Saksen. Het lijkt wel of ze alles kapot willen maken. Het ziet er naar uit dat ze loodsen aan het bouwen zijn, en een spoorlijn aan het aanleggen zijn. Waar kan dat toch goed voor zijn? Het is net als met die pinnekensdraad die ze op de grens met Nederland zetten, daar zit dan nog eens stroom op ook. En ze gaan zelfs tot in de Schelde!

Ook op andere vlakken zijn de pinhelmen heel druk bezig: bijna elke week hangt er wel een nieuwe affiche met veroordelingen, zelfs terdoodveroordelingen! Zo was er nogal wat te doen over de executie van die Engelse verpleegster uit Brussel, Edith Cavell. Heb jij daar ook over gehoord? En hier was het laatst nog Alois Van Dam – ken jij die, hij zou van Beveren zijn. Acht dagen gevang kreeg hij, zogezegd omdat hij de telefoonleidingen niet wilde bewaken.

Ze vinden altijd wel iets. En altijd moet het in het lang en in het breed uitgehangen worden. Bij het zien van die affiches denk ik wel eens aan Fabrice. Elke keer ben ik bang zijn naam ergens te zien staan, ik heb het al eerder gezegd, ik heb altijd het gevoel gehad dat hij met louche zaken bezig is. Ik concentreer me op mijn werk, en op niks anders. Het leven is zo al lastig genoeg.