Dag Stan. Ik woon nu bij Marie. Dat ging heel vlot, dat verhuizen. Ik ben nog niet weerbaar, ik moest het dus niet persoonlijk gaan melden in Sint-Niklaas, in de Casinostraat, bij het Meldeamt. Of begrijp ik dat verkeerd? Geldt dat niet voor inwoners van Beveren? Ze zijn niet altijd duidelijk met hun affiches… In het begin was het wel raar, bij Marie, maar het went. Ze is de slechtste niet. Ik snap wel waarom onze Gust voor haar viel. Ik slaap op zolder, op een dikke stromatras en onder een dik deken; thuis had ik ook niet meer en het ligt nog goed ook. En Marie is een goeie kokkin – wat zij klaarmaakt, met omzeggens niks! Ze woont dicht tegen ’t  Zillebeke aan, vanuit het zolderraam kijk ik neer op de controleposten die daar opgesteld staan. Het is ook niet ver van die smid, Alois Van Hoeyweghen, weet je nog? Ik loop er soms aan, ze hebben daar een zoon van mijn leeftijd, Frans, en met hem zit ik wel eens in dat herbergje van hen. Spijtig dat het er altijd vergeven van de pinhelmen zit, maar voor de rest is het er wel oké. Ik passeer ook dikwijls bij ons lege huis, in Haasdonk. Het voelt zo raar aan daar te komen. Daarnet ben ik er nog geweest en ik voelde me er helemaal niet op mijn gemak. Net of er iets mee was. Ik kan niet uitleggen wat, gewoon iets. Het zal wel aan mij gelegen hebben. Trouwens: weet je wie hier eergisteren opdook? Fabrice! Na al die tijd. Uitgerekend bij Marie. Je moet daar niks achter zoeken hoor, hij blijkt een verre kozijn van haar te zijn en zijn moeder had hem erop uitgestuurd om een boodschap af te leveren. Ik was trouwens niet de enige die raar opkeek; ook hij keek vreemd op toen hij mij daar zag zitten als de man des huizes – we gingen net eten, Marie was mijn bord aan het opscheppen. Ik heb het hem dan maar uitgelegd, en dat ons huis nu leeg staat. Verder zei hij niet veel, alleen dat hij nu bij zijn broer in Vrasene woont en werkt, die boer, je weet wel, ik ben er eens een paar keer met Fabrice geweest, vroeger. Dat deed me eraan denken hoe lang dit alles al bezig is. Hoe lang jij al weg bent. Binnenkort is het weer kerstmis. De tweede kerst zonder jou. De tweede kerst met de moffen. Hoe ga jij het vieren? En waar? Denk eens aan mij als je kunt. Wie weet voel ik het tot hier.