Er zijn nu al vier maanden van dit derde oorlogsjaar verstreken. Vier maanden waarin er niets bijzonder is gebeurd, niets dat het waard is om er in mijn dagboek een aantekening over te maken. Niets om me elke dag opnieuw rekenschap van te geven. Het leven is hier alleen nog maar eentonig en droevig. Een dagboek bijhouden in deze omstandigheden is helemaal overbodig. Ik neem dus afscheid, tijdelijk misschien, de tijd zal dat moeten uitwijzen.