Mijn liefste Cécile,

ik kan je niet genoeg bedanken voor je postkaart met zoveel lieve groeten van jou en Marie. Je hebt er geen idee van hoe zo’n simpele kaart me de kracht geeft om door te zetten en van mijn tijd hier in Duitsland het beste te maken. Ook ik heb je een postkaart gestuurd, gisteren. Ik kon niet anders dan goed nieuws op de achterkant schrijven, omdat ik weet dat de censuur mee leest. Het gaat ook goed met me, gezien de omstandigheden, maar natuurlijk zou ik veel liever in Beveren zijn, bij jou. We moeten hard werken op de boerderij en daar zit ik niet mee, het geeft me minder gelegenheid om te piekeren. De boer en boerin zijn correct tegen ons. De boer heeft maar één arm – de andere heeft hij moeten achterlaten in een lazaret aan het front nabij Ieper. Ook hun zonen zijn aan het front, de ene in de streek rond Verdun, de andere in het grensgebied tussen Oostenrijk en Italië. Soms bekijkt de boerin ons met een blik alsof dat onze schuld is, maar meestal gaat ze ons uit de weg. Je zou er versteld van staan, Cécile, als je zag welk gebrek de Duitsers lijden. Ik heb het over de gewone mensen, de mensen zoals jij en ik, die deze oorlog ook niet willen. Ik denk dat ze het hier met nog minder moeten stellen dan jullie in bezet België; daar is het Komiteit actief en al die andere liefdadigheidsinstellingen. Hier niet. En ook hier eist het leger van alles op. Begrijp me niet verkeerd, Cécile, het is geen medelijden dat ik voel voor Duitsland. Maar gemakkelijk hebben zij het ook niet, dat is alles wat ik wil zeggen. En ook hier missen ze hun jongens en staan ze elke dag doodsangsten voor hen uit. De mannen die deze oorlog wel hebben gewild en nu van geen wijken willen weten, zullen heel wat uit te leggen hebben als dit allemaal achter de rug is. Maar hoor mij nu! In plaats van je te zeggen hoeveel ik van je hou, klets ik maar wat uit mijn nek. En deze brief zal je toch nooit lezen. Maar ik beloof je: zodra ik kan, stuur ik je een nieuwe kaart, mijn liefste. Vol ongeduld wacht ik ondertussen op nieuws van jou.