Onze gasten zijn vertrokken. Weer alleen met ons drieën thuis. Het is een opluchting, en toch voelt het ook leeg aan. Of is het de leegte in mezelf die ik voel?

Niet alleen onze gasten zijn vertrokken. Ik heb de indruk dat de troepen veel sneller worden afgewisseld dan vroeger. Wat zou dat willen zeggen? Dat de Duitsers de controle aan het verliezen zijn? Dat er aan het front van alles aan de gang is? Er wordt veel gefluisterd, maar het fijne weet niemand ervan.

Toch blijven ze hun best doen. Vorige week nog maar, met een affiche over de cafés en danszalen en hun sluitingsuur.

Gelukkig is er geen mond- en klauwzeer meer.

Soms staat er ook heuglijk nieuws op zulke affiches.