Mijn lieve René

Ik ontving net een brief van tante Phina uit Folkestone. Ze heeft het erg druk waardoor ze haar correspondentie af en toe noodgedwongen verwaarloost. Ze stuurt me vooral nieuws over je verlof in Engeland. De hele familie was zo gelukkig omdat je vooraleer je naar Londen vertrok enkele dagen – veel te kort – bij hen hebt doorgebracht. Blijkbaar heb je in Londen verlenging van je verlof gekregen, zodat je er langer dan voorzien bent kunnen blijven. Je hebt je tijd er vast en zeker goed weten te gebruiken. Ben je ondertussen al terug in Auvours? Stiekem zijn we allebei gelukkig dat je deze maand nog niet naar het front kunt vertrekken. We hopen dat je nog een tijdje in Auvours zult moeten blijven. Egoïstisch van ons, dat is juist, want je zult je ongetwijfeld veel gelukkiger voelen aan het front. Maar wij vrezen voor je veiligheid daar, dat begrijp je wel.

Gérard is vorige week uit Folkestone vertrokken en is ondertussen weer thuis: hij was zo opgetogen ons terug te zien! Blijkbaar denken oom Charles en tante Phina er ernstig over na om naar de Lovie te komen. Ze zouden zonder veel moeilijkheden aan de nodige toelatingen kunnen geraken. Wat een vreugde zou dat zijn: elkaar terugzien na drie lange jaren van scheiding! In ieder geval zien ze er erg tegen op om een derde winter op vreemde grond door te brengen.

Tante Phina maakt zich ook zorgen over Benoit: hij laat niets van zich horen… Evenmin heeft ze nieuws uit het vaderland, het leven moet er zeer moeilijk zijn. Zelf probeer ik berichten te verzenden via tante Madeleine, misschien lukt dat wel.

Ik omhels je met al mijn liefde en stuur je eveneens vele zoenen van je oom en nichten en neven.

Je liefhebbende

Tante Maria