Dag Eléonore,

het is met jaloezie dat ik je brief gelezen heb. Wat een leven hebben jullie daar in Engeland als je dat vergelijkt met hoe wij hier elke dag moeten zien door te komen. Jullie gaan waar je wilt, doen wat je wilt, eten wat je wilt, denken en zeggen wat je wilt, lezen wat je wilt. En de Britse soldaten, die kunnen gewoon op verlof komen, of als ze gewond geraken, thuis gaan herstellen. Daar moeten onze jongens en mannen niet aan denken! Die kunnen zelfs geen brief sturen.

Maar goed, ik wil niet verbitterd doen. Als ik de kans had om in Engeland te verblijven, deed ik het ook. Maar ik geraak zelfs amper in Antwerpen. Gelukkig heb ik Remi. Wat een lieve jongen is dat toch.

Laatst vertelde hij me dat er hier wat verderop van alles aan de hand is. Het is te zeggen: al in juli eisten de Duitsers alle ongebruikte spoorwegstaven op en moesten de boeren hun prikkeldraad inleveren. Eén draad mochten ze houden om weiland met koeien af te rasteren. En nog in juli is Sint-Niklaas overgegaan van het Etappengebiet naar het Gouvernementsgebiet. Ook dat moet iets te betekenen hebben, volgens Remi. En al die opeisingen van werklozen ook. Maar wat precies is ons nog niet duidelijk. Jij daar, in Engeland, die kranten kunt lezen die niet gecontroleerd worden door de moffen, weet jij soms meer? Laat het me dan maar snel weten.

Je zus Cécile