Mijn lieve René

Nieuws uit Folkestone: de jongens zijn met vakantie en amuseren zich te pletter, ondanks het minder goede weer. Het badseizoen in Folkestone komt maar niet op gang. Er is nochtans veel volk aanwezig dat hoopvol de zon afwacht, dat voelt tante Phina aan de lijve en dan vooral aan de prijzen van de levensmiddelen die maar blijven stijgen.

De beslissing is gevallen, schrijft tante Phina. Ze blijven nog enkele maanden in Engeland, en kijken uit naar een nieuwe – grotere – villa. Ze hoopt te kunnen verhuizen in september of oktober. De broer van hun keukenmeid heeft acht dagen verlof bij tante Phina en oom Charles doorgebracht en heel binnenkort verwachten ze hun dienstknecht, die bij de 1^ste jagers te paard is. Uit Beveren is er helemaal geen nieuws. Van je familie evenmin. Gelukkig maar dat jij je grootmoeder uit Nederland af en toe hoort!

Veel liefs van ons allen,

Tante Maria

Liefste René

Ik heb net een brief ontvangen van tante Phina uit Folkestone. Net zoals ik, is ook zij heel erg bezorgd om jou, want om het leven in een kamp zoals Auvours aan te kunnen, heb je een ijzersterk gestel en een stevige moraal nodig. Is dat na twee maanden kampleven nog allemaal intact? Noch in Folkestone, noch in Proven hebben we enig nieuws van je ouders ontvangen. Heeft je mama je misschien rechtstreeks kunnen bereiken?

Tante Phina en oom Charles hebben een brief ontvangen van Richard, de hoofdtuinier van Cortewalle en Ter Vesten. Hij kijkt uit naar hun thuiskomst. Volgens hem is het in Beveren heel rustig, hoewel het er krioelt van de Duitsers! Tante Phina en oom Charles weten werkelijk niet wat te doen. Ofwel terugkeren begin september, ofwel een tweede winter in Folkestone doorbrengen? Een verlenging van hun ballingschap lijkt hen helemaal geen aantrekkelijk idee. De definitieve keuze zal wellicht afhangen van wat de andere Belgen in Folkestone beslissen te doen, schrijft tante Phina. Ze verwacht dat velen van hen voor de winter naar het vaderland zullen terugkeren. Misschien volgen ze dan wel?

Een stevige omhelzing van ons allemaal,

Tante Maria

Lieve René,

Wij krijgen op De Lovie geregeld bezoek van Belgische officieren. Ze zijn hier zeer welkom, want wij leven hier nu al 15 maanden volledig afgezonderd van de rest van België.
Wij zijn omringd door ruïnes. Gelukkig heeft het bombardement van Poperinge tot nog toe weinig schade veroorzaakt maar toch zijn de burgers vertrokken, uit angst voor wat gebeurd is met Ieper. Daar is niet één onbeschadigd huis meer te vinden. De brokstukken bedekken er de lijken: het is afgrijselijk.

Sinds oktober hebben we heel veel soldaten op het domein: Fransen, Engelsen, militairen verbonden aan het hoofdkwartier, personeel van de ambulancediensten, en ga zo maar door. Ook op dit ogenblik zit alles vol. Er hangt hier heel veel animo in de lucht.

Van bommen zijn we tot nog toe gespaard gebleven, afgezien van de explosie van een grote granaat die net voor het kasteel neerviel en een massa shrapnels alle kanten van het terrein opstuurde. Als souvenirs van die vermaledijde oorlog.

Tante Maria