Mijn lieve René,

Je lange brief van 11 oktober heb ik goed ontvangen. Ik heb met veel interesse je verslag van je reis naar Lourdes gelezen. Ik ben niet verbaasd dat je er zo’n goede ervaringen aan hebt over gehouden. Die indrukken zouden zelfs nog sterker geweest zijn, als je er was geweest in de periode van de grote bedevaarten. Die zijn werkelijk onvergetelijk. Ik hoop er binnen enkele weken heen te kunnen – ons vertrek dat voorzien was eind van deze maand, is uitgesteld – Raymond zal me vergezellen. Het weer kan echter nog roet in het eten sturen: ik moet toegeven dat het seizoen niet goed gekozen is. We zouden dezelfde reisweg willen volgen als jij, via Bordeaux, Bayonne en Biarritz. Hoe jammer dat we de reis niet samen met jou hebben kunnen maken. Dat zou pas leuk zijn geweest!
Ik ben opgetogen over het goede nieuws dat je hebt ontvangen van je lieve ouders en de kleine Albert. Wanneer zullen wij al onze geliefden ginder kunnen weerzien? De jaren gaan voorbij … voorbij … We zullen elkaar amper nog herkennen! Het leven is verschrikkelijk!
Benoit heeft me een lange brief geschreven. Hij lijkt me tevreden met zijn nieuwe post. Wat een geluk dat hij niet moest blijven waar hij was. Zijn gezondheid zou er helemaal aan ten onder zijn gegaan.
Stuur me gerust een lijst met alle spullen die je nodig hebt. Het is voor mij een koud kunstje om ze op je adres in Vinkem te laten bezorgen. Van zodra ik alle gegevens heb ontvangen zal ik er meteen werk van maken.
Tot binnenkort, lieve René. Je oom en neven en nichten sturen je alle liefs en ik omhels je met al mijn liefde,
Je tante Maria