Mijn lieve René

Duizend maal bedankt voor je lange brief van 14 mei. Ik wou hem onmiddellijk beantwoorden, maar ik moest me eerst informeren in verband met je vraag om naar de Lovie te komen. Je hebt een laisser-passer nodig en dat compliceert je vraag. Bovendien beschikken wij zelf net over transportmogelijkheden.

Maar wat zal ik gelukkig zijn om je hier bij ons te hebben, mijn lieve René! Dat zal voor iedereen hier een welkome afleiding betekenen. Ik voeg hierbij een brief voor je kolonel. Wil jij hem afleveren met mijn groeten? Je hebt hem in elk geval nodig om je paspoort aan te vragen: de brief bevat de handtekeningen van de burgemeester en van de Engelse veiligheidsdienst.

Mag ik je van harte gelukwensen met je benoeming tot adjudant? Daarmee zal je vast en zeker meer voordelen krijgen. Het is de kroon op je werk, je hebt het meer dan verdiend.
Ik heb nieuws ontvangen van je oom Powis. Hij laat me weten dat een van zijn zonen twee maanden verlof heeft gekregen omdat hij in het kamp een bronchitis heeft opgelopen! Naar het schijnt verblijft je tante Elisa nog steeds in Holland. Zij ontvangt van tijd tot tijd nieuws van je grootmoeder die vertelt dat het leven in bezet België voortdurend duurder wordt.

Ik moet hier ophouden met schrijven, lieve René. Er melden zich bezoekers aan die ik moet ontvangen, dat begrijp je wel.
Dat God je mag beschermen tot het einde van deze verschrikkelijke oorlog.
Je oom en ikzelf omhelzen je met al onze liefde.
Je liefhebbende

Tante Maria

Mijn lieve René

Toen ik je laatste brief ontving, stond ik doodsangsten uit over het lot van mijn kleine François die getroffen was door tyfus. Gelukkig is vandaag alle gevaar geweken en kan ik je met veel dankbaarheid melden dat hij gered is! Ik ben ervan overtuigd dat we hem dankzij ons intens gebed hebben kunnen behouden, want de vijf Engelse artsen die hem verzorgden hadden bijna alle hoop opgegeven. Dagen en nachten hebben we vol angst aan zijn bed gewaakt. We moeten echter proberen niet te lang bij deze episode stil te staan. Het belangrijkste is dat Onze Lieve Vrouw van Lourdes ons te hulp is gekomen, zoals ze dat al eerder heeft gedaan.

De brave zusters van Baarle Hertog hebben me goed nieuws bezorgd van je lieve ouders met de aankondiging van de geboorte van je kleine zusje: Fernande. Ik heb via dezelfde weg onze gelukwensen laten overmaken want het is onmogelijk voor ons om ook maar het kleinste bericht naar bezet België te sturen.

Heb ik je al verteld dat Raymond en Joseph op het internaat verblijven van het Onze-Lieve-Vrouwseminarie van Grandechamps in Versailles? Als je daar ooit tijdens een of ander verlof zou passeren, ga ze dan maar opzoeken, dat zal hen ongetwijfeld plezier doen.

Wat je me schrijft over je leven als soldaat, interesseert me enorm. Ik ben zeer gelukkig dat je ondertussen je examens voor sergeant hebt afgelegd. Als je binnenkort bij ons in de buurt bent, kom je ons dan bezoeken als de gelegenheid zich voordoet? We kijken er zo naar uit om je terug te zien!

Wij krijgen heel regelmatig bezoek van Belgische soldaten en officieren. We zijn daar altijd blij mee, want dat bezorgt ons wat afleiding in ons monotone leven dat alleen onderbroken wordt door het gebrul van de kanonnen. Xavier van de Werve, Baudouin Moretus, Raymond de Vinck, Jean Ullens, Joe de Pret, Jean de Nègre en nog vele anderen zijn hier kind aan huis. Vaak komen ze ’s middags onverwacht aanschuiven aan tafel.

Ik neem hier afscheid van je, lieve René. Ik heb nog heel veel schrijfwerk te doen vanavond, mijn correspondentie is hopeloos achterop geraakt ten gevolge van de ziekte van François.

Een lieve knuffel van je oom en mezelf.

Je tante Maria